Afgelopen week bereikte ons het droeve bericht dat ons erelid André Mersel is overleden. André was zo’n spreekwoordelijke stille kracht van wie pas echt duidelijk wordt hoeveel hij voor de club betekend heeft, als hij zijn activiteiten stopt. In het geval van André Mersel was dat pas het geval toen hij al ruim 80 jaar oud was.
Het bijvoegsel stilpaste niet alleen bij het stille kracht zijn. Over het algemeen zei André niet zo veel. Ik herinner me een winterse wedstrijd in Bloemendaal waar veel teamgenoten stonden te mopperen over de vrieskou, toen André – een beetje voor zichzelf uit – zei: ‘Kou, kou, weet je wat koud is? Een schuttersputje in Noord-Korea.’
Die uitspraak was aanleiding voor een uitgebreider gesprek met hem en toen bleek deze doorgaans zwijgzame teamgenoot een behoorlijk avontuurlijk leven achter de rug te hebben. Hij werd in 1930 geboren in Monaco. In de bergen daarboven had zijn vader een villa met een stuk grond in het dorpje Grima. André genoot van de natuur en ontwikkelde zich als een jonge wildebras tot zijn vader het raadzaam achtte hem maar naar een kostschool in Arnhem te sturen. Daar voelde hij zich gevangen tot het eind van Tweede Wereldoorlog.
Hij was 15 toen zijn vader overleed. Daarmee kwam een abrupt einde aan zijn schooltijd. André ging varen, eerst op een rijnaak, later voor de Holland Amerika Lijn en daarna op de grote vaart waar hij zich ontwikkelde tot stuurman. Als hij in militaire dienst moet, verveelt hij zich zo, dat hij zich in 1953 als oorlogsvrijwilliger aanmeldt voor uitzending naar Korea.
Als hij definitief voet aan wal zet na zijn scheepvaartjaren, gaat hij werken bij Pernis. Tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk ontmoet hij Ria, een bakkersdochter uit Koog aan de Zaan. Ze trouwen en vestigen zich in Charlois, maar de Zaanse kan er niet wennen en ze verhuizen in 1973 naar Koog aan de Zaan. Andre wist meteen dat hij bleef. De polders vond hij prachting.
Op een van zijn verkenningstochten door de polder loopt hij langs natuurbad Wijdewormer en daar stuit hij op De Kraaien. In zijn kostschooltijd had hij een paar jaar bij Upward gehockeyd en hij besluit die sport weer op te pakken. In 1975 wordt hij lid. Zijn huis in de Stationsstraat zou tot 2012 dienen als het sleuteladres van De Kraaien, waar André in de weekends ook jarenlang het wisselgeld voor de bar met de sleutel meegaf. En na de vestiging van de golf is het André die het veldwerk op zich neemt dat de groundsmen van de golfstichting niet uitvoeren: lijnen trekken, bladeren van het kunstgras wegblazen, het kunstgras vegen zodat het zand goed over het veld verdeeld blijft, koffiebekers en dergelijke die niet in de prullenbakken terecht zijn gekomen opruimen, het onkruid bestrijden dat tussen de tegels opkomt. Pas als hij in 2009 zijn werkzaamheden staakt, valt op hoeveel het is geweest.
Hij overleed op 19 september, 92 jaar oud.
Roy Buijze
Namens bestuur ZHC de Kraaien
